Ku Fauzal Ihsan Sang Ududer
Panon seukeut wanoja nu nurih eusi babatok. Éta pisan nu ngarasa dipacikeuh deungeun téh. Sagara haté jadi palugon. Témpat wanoja nu ngajajah, perang jeung para ponggawa lelembutan. Tapi sagala rupa panghalang, ti mimiti jugang kaiman, tug nepi ka rangkét kawedi taya nu dipahing. Teu dihiding nalika rupana ngambah, ngaganggu jeung ngagunasika lelembutan. Ratug tunggulan hulu angen, naék kana sirah. Lir athman manéhna nu pisah tinu badan, hiber jeung eunteup dina pikir.
